Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Σημερινού Μαραθώνα εστόρεσαν δύναμιν!

Σε καφενείο του χωριού κάτοικοι του Μαραθώνα, στη συνάντησή τους με τον Σπύρο Τσάμη, μίλησαν με περηφάνια για τον τόπο τους, για τη συγκινητική ετήσια συνύπαρξη δρομέων από όλο τον κόσμο, αλλά και για τη χαμένη ευκαιρία ανάπτυξής του  
Σε καφενείο του χωριού κάτοικοι του Μαραθώνα, στη συνάντησή τους με τον Σπύρο Τσάμη, μίλησαν με περηφάνια για τον τόπο τους, για τη συγκινητική ετήσια συνύπαρξη δρομέων από όλο τον κόσμο, αλλά και για τη χαμένη ευκαιρία ανάπτυξής του | Μάριος Βαλασόπουλος
Συγκίνηση για τον τόπο τους, πίκρα, συχνά μεταμφιεσμένη σε οργή, για τον σύγχρονο «ξεπεσμό» του Μαραθώνα όπως συμφώνησαν... Βέβαια, και διάθεση ν’ ανοίξουν και φέτος την αγκαλιά τους, όπως άλλωστε κάνουν από νέοι, στους δρομείς-προσκυνητές της ιστορίας απ’ όλο τον κόσμο.
Λίγες ώρες πριν ανοίξουν τον βηματισμό τους από την αφετηρία στην είσοδο του χωριού με στόχο τον τερματισμό-σπονδή στο Παναθηναϊκό Στάδιο, η «Εφ.Συν.» πέρασε την πόρτα καφενείου στον Μαραθώνα.
Ζητήσαμε από κατοίκους του να ανοίξουν την καρδιά τους για την ετήσια συνύπαρξη με ιστορική αφορμή το «νενικήκαμεν»! Παππούδες πλέον, εύχονται να το... αναφωνήσουν στις μέρες μας και τα εγγόνια τους εντός της κοινωνικής πίεσης που τους κληροδότησαν.
Ο 85χρονος Βασίλης Γκιόκας, ο 84χρονος Απόστολος Βασιλόπουλος, ο 73χρονος Γιάννης Ζεγκίνης και ο 76χρονος Σταύρος Καραμπάτσος μάς κάλεσαν για καφέ στην παρέα τους...
«Ο τόπος μας, η σημασία του, η φήμη του Μαραθώνα σε όλο τον κόσμο, μας κάνουν να νιώθουμε πάντα νέοι», ψέλλισε ένας από την παρέα και υπέγραψαν, με την κατάφασή τους, οι υπόλοιποι τις ίδιες λέξεις.
Αλλά οι... διθύραμβοι δεν κράτησαν πολύ. Ο Απόστολος Βασιλόπουλος μίλησε πρώτος, με συγκίνηση αλλά και κριτική διάθεση:
«Ο αγώνας δρόμου και η αιτία του, η στρατιωτική τακτική της νίκης το 490 π.Χ., που διδάσκεται σε όλες τις στρατιωτικές ακαδημίες του κόσμου, τα λόγια που έχουμε πάντα μέσα μας και τα μεταδίδουμε στα νέα παιδιά επειδή φοβόμαστε πως θα πάψουν να τα διδάσκονται στα σχολεία: “Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν» και τα λόγια του Θεμιστοκλή “ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον”, λόγια που είναι αφορμές και για σχόλιο της σύγχρονης εποχής. Πριν μιλήσω για τον μαραθώνιο, θέλω, με αγωνία, να ρωτήσω: τα ξέρουν όλοι, κυρίως οι νέοι μας, αυτά τα λόγια και τη σημασία τους;»
Γ.Ζεγκ: «Ολοι όταν μιλάτε για τον Μαραθώνα κοιτάτε το χθες... Εγώ είμαι θλιμμένος για τον ξεπεσμό, λόγω ανεργίας, φτώχειας, του τωρινού Μαραθώνα».
Στ.Καρ: «Σωστά, αλλά μας σώζει η περηφάνια τού χθες για να αντιμετωπίσουμε και τη δυσκολία τού σήμερα. Ξέρεις, έχουμε δίκιο να μιλάμε έτσι οι Μαραθωνίτες επειδή ο Μαραθώνας είναι τόπος που έχει διαφημίσει την Ελλάδα, όμως η Ελλάδα ποτέ δεν έχει αναδείξει τον Μαραθώνα. Με ό,τι σημαντικό θα σήμαινε αυτό, γενικότερα για τη χώρα και όχι μόνο για το χωριό μας και τους τόπους του. Εννοώ πως το χωριό μας, η αφετηρία του δρόμου, η πεδιάδα της μάχης, η περιοχή του Τύμβου και όχι μόνο, με υποδομές, ιστορικές και τουριστικές, πάντα με σεβασμό στο περιβάλλον, θα μπορούσαν να κάνουν τον τόπο μας μαγνήτη για ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο, όλο τον χρόνο και όχι μόνο την ημέρα του μαραθωνίου. Η σημασία της μάχης του Μαραθώνα διδάσκεται στα σχολεία όλου του κόσμου, όπως μαθαίνουμε από ανθρώπους μας που βρίσκονται στο εξωτερικό· ζωντανή διαφήμιση είναι αυτή που περνάει ανεκμετάλλευτη».
Β.Γκ: «Η σημασία της μάχης... Γέρασα, ακούω από νέος, κοντά στην αφετηρία, τους ξένους να ξέρουν περισσότερα από τους Ελληνες για τη σημασία της νίκης στη μάχη του Μαραθώνα».
Απ.Βασ: «Μην τα ρίχνουμε όλα σε κυβερνήσεις, σε όλες τις εποχές. Εδώ, όταν εκλέγεται δήμαρχος, παλιά κοινοτάρχης Μαραθώνα, όλοι οι ντόπιοι έπρεπε να στέκονται δίπλα του με στόχο την ανάπτυξη της περιοχής μας άρα και την αξιοποίηση του μαραθωνίου που γίνεται κάθε χρόνο με δρομείς-επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο. Αντί γι’ αυτό, φαγωμάρα! Ο ένας να βγάλει το μάτι του άλλου μεταξύ βουλευτών και δημάρχων του τόπου μας αλλά και των περισσότερων συγχωριανών».
Β.Γκ: «Ετσι είναι! Δεν μπορούμε να ζητάμε ευθύνες από τις κυβερνήσεις για την υποβάθμιση του Μαραθώνα μας. Τους ζήτησαν ποτέ οι τοπικοί παράγοντες, με απαίτηση και λογικές κουβέντες, να αναπτυχθεί ο τόπος μας γύρω από τον Μαραθώνιο και την ιστορία του; Οχι! Αν το... παιδί δεν κλάψει, η μάνα δεν του δίνει γάλα».
• Πάλι στην αφετηρία δρομείς διαφορετικών εθνικοτήτων. Πριν συναντηθούμε, τώρα, λίγες μέρες πριν από τον αγώνα, πέρασα από την αφετηρία στην είσοδο του χωριού και είδα Ελληνες και ξένους να προπονούνται στα πρώτα χιλιόμετρα για να γνωρίσουν τον δρόμο.
Απ. Βασ: «Προσκύνημα το θεωρούν. Θυμάμαι, δεκάδες χρόνια τώρα, λες και υπάρχει μια... μυστική συμφωνία ανάμεσά τους· πριν αρχίσουν να τρέχουν να λένε τις ίδιες λέξεις: “όνειρο ζωής είναι!”».
Γ. Ζεγκ.: «Ναι, αλλά το ξαναλέω, ο Μαραθώνας, το χωριό και όχι μόνο, έχει ρημάξει. Οι ξένοι αγαπούν τον τόπο μας περισσότερο από τους Μαραθωνίτες. Και δεν μιλάω μόνο για πολιτικούς από τον Μαραθώνα αλλά και για απλούς συγχωριανούς που δεν σέβονται τον τόπο μας. Υπάρχει, καιρό τώρα, νέος δήμαρχος και ποτέ δεν τον έχουμε δει ανάμεσά μας, εδώ, στα απλά στέκια του χωριού, για του πούμε τις σκέψεις μας για όλα αυτά, τις προτάσεις για το χωριό».
Β.Γκ.: «Δίκιο έχει! Οι ξένοι... Δεν είναι μόνο ότι λένε με συγκίνηση στην αφετηρία για το “όνειρο ζωής” αλλά και στον τύμβο, κάθε χρόνο, τις μέρες πριν και μετά τον μαραθώνιο βλέπεις ξένους, απλούς γονείς με τα παιδιά τους ή ξεναγούς με γκρουπ, να τους μιλούν για τη σημασία της νίκης των Ελλήνων και όχι μόνο. Τα άδεια ταμεία του κράτους, αυτά που “κλαίγονται”, θα μπορούσαν να αξιοποιούν όλο τον χρόνο με εκδηλώσεις στον τύμβο και στο χωριό αυτό τον σεβασμό των ξένων για τον τόπο μας. Αλλά...».
• Είστε οικοδεσπότες δρομέων από όλο τον πλανήτη. Σε λίγο θα βρεθούν πάλι στην αφετηρία. Τι τους λέτε;
Απ.Βασ.: «Συχνά πηγαίνουμε, νωρίτερα, στην εκκίνηση και τους ευχόμαστε. Με χαμόγελο επειδή, ακόμη κι αν δεν ξέρουμε τη γλώσσα τους, το χαμόγελο είναι... ίδια γλώσσα για μας και γι’ αυτούς. Τους ευχόμαστε λοιπόν “να τερματίσετε στο Στάδιο της Αθήνας” και μας λένε “ευχαριστώ” επειδή, ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνουν, φαντάζονται τι τους λέμε στα ελληνικά».
Γ.Ζεγκ.: «Αξίζουν όλοι τους κάτι παραπάνω από απλά παλαμάκια. Καλωσήρθαν πάλι στο χωριό μας».
Απ.Βασ.: «Αγάπη, μόνο αγάπη υπάρχει στην αφετηρία. Αυτή είναι η αιτία να πάψει, επιτέλους, η διχόνοια που υπάρχει και στον δικό μας τόπο. Και όταν βγαίνει νέος δήμαρχος, όποιος κι αν είναι, να του λένε οι υπόλοιποι “είμαστε δίπλα σου να σε βοηθήσουμε για την ανάπτυξη του ιστορικού τόπου μας”. Και να μην του πηγαίνουν κόντρα. Ως πότε κομματικοποίηση και διχόνοια;».
Πηγή Τμήματος Ειδήσεων:
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας...
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.